too old to rock n roll, too young to die

Μια ιδεα απο το τι θα δουμε 28 Μαϊου στο Ολυμπιακο Σταδιο. Ειμαστε βεβαια μια δεκαπεναετια μετα, αλλα δεν βαριεσαι...οσο περπατανε...

Υ.Γ. Πεθαινω για το χορευω-περπατωντας-κατα-μηκος-της-σκηνης-φοροντας-τον-μπερε πλανο, πεθαινω!

Ενδελεχεια - υστερογραφο (..?)

Και ναι λοιπόν το κομμάτι αυτό είναι των ενδελέχεια, απο τον δισκο "Σε ενα μεγαλο αυριο" που κυκλοφόρησε πέρσι. Εδω με την Μάρθα Φριτζήλα, σε αλλο με τον Χρήστο Θηβαίο και ολα αυτα στα πλαισια μιας πολύ καλής δουλειας, γεμάτης συμμετοχες. Και να σκεφτεί κανείς οτι κάποτε "δεν ήταν αυτος που θες"...

καντε ονειρα...!

Φαντάσου 30.000 κοσμο στριμωγμενο στην εθνικη, ολοι να πηγαινουν Μαλακασα. Εχουν ερθει απο επαρχεια, απο Αττικη, απο οπου θες, για να δουν τη συναυλια της χρονιας. Κανουν δυομιση ωρες για να φτασουν στο terra vibe, παρκαρουν, περπατανε κ δυο χλμ γιατι μεχρι μεσα το τουτου δεν παει, και περνανε τους ελεγχους μοστραροντας το χαρτακι τους, το οποιο εχουν τριψει και στα δικα μας μουτρα απο την μερα που το αποκτησανε.
Ολοι στημενοι κατω απο την σκηνη με πεντε μπυρες και εφτα πακετα τσιγαρα παραμασχαλα, όταν στις εννεα και μιση αντι για τους depeche mode βγαινει η υπευθηνη της didi music με ενα υφος κηδεια που γεμισε τις γιγαντοοθονες και τους σκαει το παραμυθι: David Gaham κοψιμο τσιρλιπιπι. Πετανε τις μπυρες, καινε τα τσιγαρα και οπως ηρθαν, φευγουν. Μαρτυριες λενε οτι τα εισητηρια δεν επεστραφηκαν ποτε. Τα φαγανε οι πολυ εκνευρισμενοι.