η εποχή της αγαπης..

Λίνα Νικολακοπούλου, δυστυχώς μετά τον θάνατο του Μάνου Χατζηδάκι

smokey bandits

Ναι λοιπόν, ένα ακόμα ιδιοφυές ελληνικό σχήμα! Οι Smokey Bandits είναι το νέο project του Δημήτρη Νάσσιου (aka Quasamodo) και του Γιώργου Φωτιάδη (aka Basement Freaks) από τους οποίους κυκλοφορεί το "Debut" από την Klik Records. Η μπάντα ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις τον Οκτώβριο του 2007 στο στούντιο του Quasamodo στην Αθήνα σε συνεργασία με 17 μουσικούς και ολοκλήρωσε στη Θεσσαλονίκη το Φεβρουάριο του 2009. Ο ήχος τους είναι εμπνευσμένος από cult soundtracks ταινιών όπως του Quentin Tarantino, του Guy Ritchie, του Danny Boyle και του Pedro Almodovar. Το όνομα του group είναι εμπνευσμένο από την επίσης cult αμερικανικη ταινία του '77 "Smokey and the Bandit" και όπως υποδηλώνει, εκτός από λάτρεις της, είναι «ληστές» της εποχής αλλά και «καπνισμένοι» αφού όσο δούλευαν τον δίσκο όποιος έμπαινε στο στούντιο δεν παρέλειπε να σχολιάσει «too much smoke in here»! Καθένα από τα 13 κομμάτια του δίσκου αφηγείται μια ιστορία. Του τσιγγάνικου πάθους, του βαλκανικού πανηγυριού, της μεξικάνικης σιέστα, μιας μάχης στο φαρ ουέστ, μιας ισοπεδωτικής απώλειας που σηματοδοτεί επικά μια νέα αρχή.
Upcoming shows: 6 ΜαΪου στο GaiAlive στη Θεσσαλονίκη και 8 ΜαΪου στο party της Klik Records στην Αθήνα.

Common sennse - Time stood still

Ελληνες. Για να μην λετε.

και πάλι rosebleed...

Χωρίς αμφισβήτηση πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ανερχόμενα ελληνικά συγκροτήματα. Πολύ καλές δουλειές, πολύ προσεγμένη παραγωγή και όλα αυτά από πολύ νέα παιδιά. Ο δίσκος τους White Balloons κυκλοφορεί από τη Sony.

intro

Paolo Conte - Sparring Partner

Υ.Γ. Φυσικά και σας θυμίζει κάτι. Απο αυτό το κομμάτι είναι το sample του Αδιάφορου των Active Member.

broken records - Lies

ξερεις εσυ.

hey hey

Αυτο που ποτέ δεν περίμενες οτι θα δεις εδώ μέσα. Για πρώτη κ τελευταία φορά. Γιατί έτσι. Τέλος. ;)

From Light to Dust exhibition

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό project από μια ομάδα 'Αγγλων καλλιτεχνών κυρίως απαρτισμένη απο visual artists και performers, με θέμα το Τσίρκο. Ταινίες μικρού μήκους, προβολές, ζωγραφική, μουσική, mixed-media paintings, κολάζ και πολλες ακόμα εφαρμογές συνθέτουν μια ιδιαίτερη αισθητική, πολύ διαφορετική από τα συνήθη δείγματα τις σύγχρονης τέχνης. Το ύφος της έκθεσης είναι προφανώς μελαγχολικό, εμείς οστώσο δεν θα το "στριμώξουμε" σε περαιτέρω περιγραφές. Εξάλλου η ερμηνεία της εκάστοτε τέχνης και η ομορφιά είναι στα μάτια του καθενός ξεχωριστά.
Από εκεί το πολύ ενδιαφέρον έγχειρημα της Shelly Love "The forgotten circus", "ντυμένο" εξαιρετικά από τους Irrepressibles και ερμηνευμένο απο τους μαθητές του Hoxton Circus Space school. Ψάξτε το!

Riccardo Cocciante - Margherita

Χωρίς συστάσεις.




Margherita adesso e mia

LISA GERRARD & The DeadCanDance

Σαφώς πρόκειται για μια καλλιτέχνιδα με πολύ ιδιαίτερη ταυτότητα και βαθιά μουσική παιδεία. Γεννημένη το 1961 στην Μελβούρνη από Ιρλανδούς μετανάστες κ μεγαλωμένη στα Ελληνοτουρκικά προάστια, ξεκίνησε την καριέρα της το 1981 με ευρείς μουσικούς πειραματισμούς και δραστηριότητες. Στο κοινό πρωτοσυστήθηκε ως ιδρυτικό μέλος των DeadCanDance, μιας μπάντας που ουσιαστικά επινόησε το ύφος της στο σύνολό του, στο βαθμό μάλιστα που η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν ήταν προϊόν ιδιογλωσσίας της Gerrard, πάνω στο οποίο δούλευε από την ηλικία των δώδεκα (!). Τα χαρακτηριστικά contralto και mezzo soprano φωνητικά της έχουν "ντύσει" πλήθος ταινιών ( Gladiator, The Insider, Black Hawk down, κ.α.)από τις οποίες εμείς προφανώς ξεχωρίζουμε το sacrifice,από την τελευταία σκηνή του Man On Fire.